ΧΑΛΑΖΙΟ ΚΑΙ ΚΡΙΘΗ
Το χαλάζιο και η κρίθη (κριθαράκι) είναι δύο συχνότατες φλεγμονές των βλεφάρων που αν και αποτελούν δύο ξεχωριστές οντότητες, συχνά συγχέονται μεταξύ τους.
ΧΑΛΑΖΙΟ
Το χαλάζιο (κύστη μεϊβομιανού αδένα) αποτελέι μία χρόνια λιποκοκκιωματώδη φλεγμονή του βλεφάρου που οφείλεται στην απόφραξη του πόρου ενός από τους πολυάριθμους αδένες που παράγουν σμήγμα.
Το χαλάζιο αν και αρχικά μπορεί να προκαλεί πόνο, ειδικά αν μολυνθεί, είναι σχετικά ανώδυνο και χαρακτηρίζεται από ένα σκληρο ογκίδιο στο άνω ή κάτω βλέφαρο που μπορεί σταδιακά να μεγεθύνθει.
Ασθενείς με δερματοπάθειες όπως σμηγματορροϊκή βλεφαρίτιδα ή ροδόχρουν ακμή μπορεί να παρουσιάσουν υποτροπιάζοντα ή και πολλαπλά χαλάζια.
Η αντιμετώπιση γίνεται στην αρχική φλεγμονώδη φάση με:
· Χρήση αντιβιοτικών και αντιφλεγμονωδών κολλυρίων και αλοιφών.
· Θερμά επιθέματα και υγιεινή των βλεφάρων.
· Μασάζ του αποφραγμένου αδένα.
Στη χρόνια κοκκιωματώδη φάση το χαλάζιο δεν μπορεί να απορροφηθεί με τους παραπάνω τρόπους οπότε καταφεύγουμε στην χειρουργική του αφαίρεση.
ΚΡΙΘΗ
Η κρίθη, αντίθετα με το χαλάζιο, οφείλεται στην βακτηριακή επιμόλυνση των μεϊμοβιανών αδένων (εσωτερική κρίθη) ή της ρίζας μίας βλεφαρίδας (εξωτερική κρίθη) και εμφανίζεται ως ένα ερυθρό και επώδυνο ογκίδιο του βλεφάρου.
Η αντιμετώπιση της εσωτερικής κρίθης γίνεται συνήθως χειρουργικά με διατομή και απόξεση.
Η εξωτερική κρίθη αντίθετα απορροφάται κατά κανόνα από μόνη της σε μερικές ημέρες και δεν χρήζει αντιμετώπισης.
Αν παρολαυτά επιμείνει, μπορούμε να καταφύγουμε στην εφαρμογή θερμών επιθεμάτων, στην αφαίρεση της βλεφαρίδας της οποίας ο θύλακος φλεγμαίνει, ή στη χορήγηση αντιβιοτικών.
